Nepal Fan

Mount everest

De Mount Everest (Nepalees: सगरमाथा, Sagarmatha, Tibetaans: ཇོ་མོ་གླང་མ, Chomolungma, Qomolangma of Qomolungma, Standaardmandarijn: 珠穆朗玛峰, Zhūmùlǎngmǎ Fēng) is een berg in de Himalaya op de grens van Nepal en Tibet. Met zijn hoogte van 8848 meter is het de hoogste berg op aarde.[1]

In de negentiende eeuw werd de toenmalig Engelse kolonie Brits-Indië in kaart gebracht. In 1856 werd de hoogte vastgesteld van een berg, die op dat moment nog Peak XV (piek 15) werd genoemd. Doordat Nepal en Tibet gesloten waren voor buitenlanders wisten de landmeters niet van de traditionele naam van de berg, Chomolungma, en zo kreeg Mount Everest zijn Engelse naam. Deze internationaal gangbare naam is ontleend aan de Britse geodeet sir George Everest, de voormalig voorzitter van het instituut dat de metingen uitvoerde.

Het dak van de wereld trekt ervaren alpinisten aan, maar ook beginnende klimmers die grote sommen geld willen betalen om de top te bereiken. De Everest heeft een ingewikkelde en zware weg naar de top, maar in vergelijking met andere achtduizenders is het een relatief eenvoudige beklimming. Toch kent de beklimming genoeg gevaren, zoals hoogteziekte en barre weersomstandigheden. Tot en met 31-12-2009 is in totaal 4571 keer de top bereikt van de berg.[2] De Mount Everest is een belangrijke bron van inkomsten voor China en Nepal. De kosten voor de verplichte vergunningen voor het beklimmen van de berg kunnen oplopen tot €25 000.

Tegenwoordig is de Everest door honderden mensen beklommen, enkele bijzondere beklimmingen worden hieronder vermeld. Routine is het echter nog steeds niet: de mortaliteit van een toppoging is om en nabij de 10%. Vele tientallen mensen zijn omgekomen bij een poging de top te bereiken.

Beklimmers vertrekken meestal uit het dorp Lukla op een kleine 3000 meter hoogte. Er is daar een vliegveldje: luchthaven Lukla.

1924 - Het is mogelijk dat George Mallory en Andrew Irvine de top reeds in het jaar 1924 bereikten. Men heeft hen namelijk nog enkele honderden meters onder de top gezien. Ze keerden echter nimmer terug. Mallory's lichaam werd pas in 1999 gevonden bij een verlaten Chinees bergkamp. Vermoed wordt dat de twee de top niet hebben gehaald.
1953 - De eersten die de Everest beklommen en levend terugkwamen waren de Nieuw-Zeelander Edmund Hillary en de Sherpa Tenzing Norgay. Zij bereikten op 29 mei 1953 de top met hulp van een zuurstofapparaat, dat was voorzien van een ventiel dat tevens paste op de door een eerdere Zwitserse expeditie op de berg achtergelaten zuurstofflessen.
1975 - Junko Tabei uit Japan was op 16 mei 1975 de eerste vrouw die de top bereikte.
1978 - Reinhold Messner (Zuid-Tirol/Italië) en Peter Habeler (Oostenrijk) waren op 8 mei 1978 de eersten die erin slaagden de top te bereiken zonder een zuurstofapparaat. Deze prestatie verbaasde veel fysiologen. Tot dan werd een beklimming zonder supplementaire zuurstof niet voor mogelijk gehouden. Er volgden veel onderzoeken op dit gebied.
1980 - De enige echte solobeklimming (onafhankelijk van een team) werd succesvol gedaan door Reinhold Messner op 20 augustus 1980.
1988 - Tom Whittaker mist zijn rechtervoet, maar wist toch op 27 mei 1988 met een kunstvoet de top van de berg te bereiken. Dit heeft in ieder geval als voordeel dat deze niet kan bevriezen. Bevriezingen van extremiteiten als tenen en vingers komen relatief veel voor bij klimmers op de Mount Everest.
1988 - Jean Marc Boivin (2 september 1988) en Pierre Tardivel (september 1992) waren de eersten om van de top naar beneden te paragliden en te skiën.
1990 - De eerste Belg op de top was Rudy Van Snick op 10 mei 1990.
1990 - De eerste zoon van een voormalig Everestbeklimmer die ook de top bereikte was de Nieuw-Zeelander Peter Hillary, op 10 mei 1990.
1990 - René de Bos was op 7 oktober 1990 de eerste Nederlander die (met zuurstofapparaat) voet op het dak van de wereld zette. De klimmer Bart Vos claimde hiervoor op 8 oktober 1984 als eerste Nederlander de top te hebben gehaald. Er wordt echter getwijfeld aan zijn relaas omdat hij geen bewijzen kan tonen. Een onderzoekscommissie, die zijn claim in eerste instantie had toegekend op basis van het principe dat een klimmer op zijn woord geloofd wordt tenzij er tegenbewijzen zijn, heeft deze conclusie later na andere getuigenverklaringen nadrukkelijk herroepen.
1992 - Op 12 mei 1992 werd Ingrid Baeyens de eerste Belgische vrouw die de Everest bedwong.
1993 - Het grootste aantal gelukte toppogingen op één dag is 40, op 10 mei 1993.
1996 - De snelste beklimming: de Italiaan Hans Kammerlander beklom de berg op 24 mei 1996 via de standaardroute op de noordflank in 16 uur en 45 minuten. Het was overigens een triest recordjaar met 15 doden.
1998 - De dan 23 jaar oude avonturier en survivalexpert Edward (Bear) Grylls bereikte de top van de Everest op 26 mei 1998 om 07:22. Hij werd als jongste Brit die de berg beklom opgenomen in het Guinness Book of Records.
1999 - Katja Staartjes stond op 13 mei 1999 als eerste Nederlandse vrouw op de top.
1999 - De hoogste Belgische beklimming vanuit Tibet, zonder extra zuurstof en zonder sherpa-ondersteuning, gebeurde op 16 mei 1999 door Luc Fontyn en Jean-Marc Monterisi. Ze haalden een hoogte van 8250 m en daalden beiden veilig af.
1999 - De eerste Belg die vanuit Tibet de top bereikte was Pascal Debrouwer. Deze prestatie leverde hij op 18 mei 1999. Tijdens de afdaling is Debrouwer weggegleden en verongelukt, waarschijnlijk wegens oververmoeidheid. Het is niet exact bekend waar zijn lichaam ligt, alleen dat het ergens op zo'n 8000 meter hoogte moet zijn.
2000 - De eerste Nederlander die de top bereikte vanuit Tibet, via de Noordgraat, was Frits Vrijlandt, op 17 mei 2000.
2002 - Hans van der Meulen bereikte in 2002 als eerste Nederlander de top zonder gebruik te maken van een zuurstofapparaat. Hoewel hij geen enkel bewijs heeft, geen foto's van boven het hoogste tentenkamp heeft, helemaal alleen op de berg was en het weer zeer slecht was wordt er over het algemeen niet getwijfeld aan zijn prestatie. Ook niet door Wilco van Rooijen die deel uit maakte van de expeditie van Hans van der Meulen maar zelf niet de top wist te bereiken.
2004 - Wilco van Rooijen was op 20 mei 2004 de eerste Nederlander die erin slaagde de top te bereiken zonder een zuurstofapparaat maar met getuigen, foto's en video-opnamen. Van het door Wilco geleide team bereikten alleen Wilco en zijn sherpa Dawa de top. Het plan om van de top af te dalen met een parapente mislukte doordat de parapente tijdens een storm was weggewaaid. Het was zijn tweede expeditie naar de berg.
2005 - De Franse helikopterbouwer Eurocopter bereikte op 14 mei 2005 voor het eerst met een helikopter de top van Mount Everest. Het record werd bevestigd door de FAI. De piloten hebben op de terugweg op verzoek van de autoriteiten vanuit het basiskamp enkele klimmers in nood opgepikt. Het persbericht luidde: "On May 14th, 2005 at 7h08 (local time), a serial Ecureuil/AStar AS 350 B3 piloted by the EUROCOPTER X-test pilot Didier Delsalle, landed at 8,850 meters (29,035ft) on the top of the Mount Everest (Kingdom of Nepal)."[5]
1990-2010 - De Sherpa "Apa Sherpa" is recordhouder Everestbeklimmen: hij heeft 20 keer op de top gestaan.
2007 - Op 22 mei 2007 haalde de 71-jarige Katsusuke Yanagisawa uit Japan de top en werd daarmee de oudste mens boven de 8840 meter.[6]
2007 - Rob Baber heeft het hoogste telefoongesprek ooit gevoerd. De man belde in half bevroren toestand zijn vrouw en kinderen vanaf de top van de Mount Everest. "Hallo? Hallo! Het is geweldig, ik kan mijn voeten niet voelen!", waren zijn eerste woorden. Baber kon het uitzonderlijke belletje doen doordat China onlangs een nieuw hightech basisstation had geplaatst. Het gesprek had wel wat om handen: door de extreme kou en wind op 8848 meter hoogte moest de batterij van de mobiele telefoon op het lichaam van Baber worden vastgeplakt om niet kapot te vriezen. Ook het gebruik van een handset was gevaarlijk omdat Baber hiervoor zijn zuurstofmasker moest afzetten. Sponsor Motorola heeft het vastgelegd. Om het gesprekje te bewijzen, maakte Baber eerst een oproep naar een voicemail-account. Na de twee telefoongesprekjes pikte de klimmer in zijn recordreeks ook nog het hoogste gemaakte sms'je ooit mee.
2008 - Op 25 mei 2008 werd bekend gemaakt dat een niet bij naam genoemde Nepalese man van 76 jaar oud het record van Katsusuke Yanagisawa verbroken had.[7]
zonder datum - Een 15-jarig Nepalees Sherpameisje is de jongste vrouw die het dak van de wereld betrad, en niet de Amerikaanse Samantha Larson die op 16 mei 2007 de top bereikte.[8]
2009 - Op 20 mei 2009 bereikte Erik Ravenstijn als jongste Nederlander (25 jaar) de top van de Mount Everest. Het was zijn eerste poging.
2009 - Op 23 mei stond Bernice Notenboom als tweede Nederlandse vrouw op de top van de Mount Everest.
2010 - De dertienjarige Amerikaan Jordan Romero bereikt de top op 22 mei. Daarmee is hij de jongste mens die erin slaagt Mount Everest te beklimmen.
De zone des doodsOver het algemeen wordt elk gebied boven 8000 meter vanwege het gebrek aan zuurstof in de lucht aangeduid als zone des doods. Zo is de atmosferische druk op de top van de Mount Everest maar één derde van die op zeeniveau, waardoor slechts 33% van de normale hoeveelheid zuurstof beschikbaar is.

ZuurstofIn mei 2007 ondernam de Caudwell Xtreme Everest een medische studie van de zuurstofwaarden in menselijk bloed op extreme hoogte. Meer dan 200 vrijwilligers klommen naar het basiskamp van de Mount Everest, waar ze onderworpen werden aan verschillende medische testen om de hoeveelheid zuurstof in hun bloed te onderzoeken. Een klein team voerde eveneens testen uit tijdens de beklimming van de top.

Zelfs in het basiskamp had het lage gehalte aan zuurstof in de lucht een direct effect op de zuurstofwaarden in het bloed. Op zeeniveau bevinden deze waarden zich gewoonlijk op 98% tot 99%, maar in het basiskamp vielen ze terug naar waarden tussen 85% en 87%. Op de top genomen bloedmonsters toonden nog lagere zuurstofwaarden. Een gevolg van lagere zuurstofwaarden is een versnelde ademhaling (van 20-30 tot 80-90 ademhalingen per minuut), die op zijn beurt weer fysieke uitputting tot gevolg heeft.[9] Andere gevolgen kunnen verminderde redenatie- en beoordelingsvermogens zijn.

De meeste expedities die de Mount Everest willen beklimmen maken dan ook gebruik van zuurstof uit flessen. Vooral tijdens de eerste beklimmingen was het gebruik van flessenlucht 'not done'. George Mallory, een pionier die betrokken was bij de eerste pogingen de berg te beklimmen, vond het aanvankelijk niet horen bij de 'sportmanmentaliteit' die een bergbeklimmer moest hebben. Later kwam hij hierop terug en onderkende dat het voor hem onmogelijk zou zijn de top te bereiken zonder zuurstofflessen. Vanaf dat moment tot hij in 1924 verongelukte bij zijn poging de top te bereiken gebruikte hij zuurstofflessen. Toen Tenzing en Hillary in 1953 als eersten de top bereikten, gebruikten zij ook ademluchttoestellen. Reinhold Messner was de eerste klimmer om met deze traditie te breken en behaalde in 1978 als eerste klimmer zonder perslucht de top.

TemperatuurOok door de temperatuur is de zone des doods van de Mount Everest voor klimmers aanmerkelijk moeilijker te overleven dan die van andere bergen. De temperaturen kunnen dalen tot zeer lage waarden, wat resulteert in de bevriezing van alle onbeschermde delen van het lichaam. Doordat de temperaturen zo laag zijn, is de sneeuw in sommige gebieden bevroren, wat weer aanleiding kan geven tot dodelijke uitschuivers en valpartijen. Ook de sterke winden zijn een potentieel gevaar voor de klimmers.

Reisinfo

Hier vindt u informatie over reizen naar Nepal. Bijvoorbeeld welke inentingen (vaccinaties) worden aanbevolen, heb ik een visum nodig voor Nepal en waar kan ik mee betalen in Nepal? Tevens kun je hier reisgidsen en boeken over Nepal bestellen.

Taal
De voertaal is Nepalees. Het engels wordt echter vrijwel overal gesproken. De meeste Nepalezen in met name de Kathmandu Vallei en Pokhara spreken redelijk Engels. Op de bekende trekking routes in het Annapurna gebied kun je zeker ook met engels terecht. Het is echter aan te raden om een paar woorden Nepalees te leren om het contact met de lokale bevolking te vergemakkelijken.
 
Geldzaken
Het geldige betaalmiddel in Nepal is de Rupee (1Rs= 100 paisa). Dollars en Engelse Ponden zijn echter overal geaccepteerd. In de steden Kathmandu en Pokhara alsmede op het vliegveld is het eenvoudig om geld te wisselen. Indien je op een trektocht gaat is het aan te raden veel wisselgeld mee te nemen, aangezien in de afgelegen bergdorpjes vaak weinig wisselgeld voorhanden is. Credit cards zijn geaccepteerd in de grotere hotels en chique restaurants. Banken zijn geopend van 10.00 tot 14.00 uur van zondag tot en met donderdag en op vrijdag van 10.00 uur tot 12.00 uur. Het is belangrijk je wisselstrookjes te bewaren je hebt ze vaak later nodig om weer geld te wisselen. Het is sinds kort ook mogelijk in Kathmandu geld op te nemen met een pinpas (in het centrum van Thamel, en in Pokhara). Op de geldautomaten is met een sticker aangegeven welke kaarten je kunt gebruiken, je kaart moet wel voorzien zijn van de juiste logo’s (Cirrus of Maestro)
 
Reisdocumenten
Je moet voor de reis naar Nepal in het bezit zijn van een geldig paspoort dat na vertrek uit Nederland nog tenminste 6 maanden geldig is. Een visum is verplicht en is ter verkrijgen bij het Consulaat van Nepal in Amsterdam telefoon 020-6241530. De kosten van een visum voor Nepal bedragen € 40 voor een visum dat 60 dagen geldig is, bij meerdere bezoeken binnen 60 dagen kost een visum € 90. Deze prijzen en de procedure van aanvraag zijn soms aan verandering onderhevig dus informeer altijd even bij het Consulaat. Indien je een ander nationaliteit bezit dan de Nederlandse, informeer dan bij het Consulaat of er afwijkende regels gelden. Denk eraan om kopieën van je reisdocumenten zoals paspoort en visum achter te laten voor familie of bekenden.
 
Trekking permits
Een Nepalees visum is geldig voor de Kathmandu Vallei, Pokhara , Chitwan Nationaal Park en alle begaanbare wegen door Nepal. Indien je de bergen ingaat of aan een rafting trip deelneemt, dan heb je een speciaal permit nodig. Deze conservation fee kun je ter plekke via onze lokale agent regelen.
 
Post
Post naar en van Nepal is erg traag, gemiddeld duurt het drie weken voordat post in Nederland arriveert. Postzegels en kaarten zijn vrijwel in alle boekwinkels verkrijgbaar. Vanuit de boekwinkels in Thamel en de hotels is er vaak een “postservice” die je kaarten naar het Hoofdpostkantoor brengt.
 
Tijd
In Nepal is het 4 uur en 45 minuten later dan in Nederland (wintertijd).
 
Inentingen Nepal
Vaccinaties worden wel dringend aangeraden maar niet verplicht. Wij adviseren je om contact op te nemen met je huisarts of de plaatselijke GG&GD; bij deze instanties kunnen ze je de meest recente informatie geven over gezondheidvoorzorgsmaatregelen. Voor Nepal worden de volgende inentingen aangeraden:

* DTP (difterie, tetanus, polio)
* Tyfus
* Geelzucht

Gescheidenis

Nepal heeft een lange geschiedenis die teruggaat tot voor het begin van de christelijke jaartelling. Het is de geboorteplaats van de Boeddha. Door de ligging van het land staat het zowel onder Indiase als onder Tibetaanse invloed. In 1962 kreeg Nepal een nieuwe grondwet. De macht van de koning werd zeer uitgebreid en politieke partijen werden verboden. Daarvoor in de plaats kreeg Nepal het Panchayat-model, een partijloze "democratie", die volgens de koning beter bij de volksaard paste. Alle volwassenen moesten voortaan 15% van de partijloze leden voor de Nationale Panchayat (parlement) kiezen, terwijl de overige 85% van de leden door de koning werden benoemd. In 1972 volgde Birendra Mahendra op als koning.

Na een volksopstand in 1990 schafte koning Birendra het Panchayat-model af en voerde een democratische grondwet in. Sindsdien wordt Nepal geregeerd door de Nepalese Congrespartij. In 1994-1995 stond een communist aan het hoofd van de regering